عاشقانه من تو

هیــ ـ ـ ــسسسسسسس...

عِشـ ـ ـقَم دَر آغُـ ـ ـوشِ دیــ ـ ـ ـگَریـ ـ ـ  خوابیـ ـ ـدهـ  اَسـتــ ـ

مَبادا بیـ ـ ـ ـدار  شَـ ـ ـوَد "وجـ ـ ـدانـش

سرشان را با افتخار بالا میگیرند
و میگویند : ترک کردم
سیگار را
خانه را
... ... ... دوستانم را
معشوقم را
اما هیچ کس ترک شدن را دوست ندارد
سرِشان را پایین میاندازند
و با همه ی غمِ وجودشان میگویند
ترکم کردند
دوستانم
خانواده ام
عشقم میبینــید ؟
ما همان آدمهایی هستیم که ترک میکنیم
اما وقتی کسی ترکمان میکند
جوری که انگار دنیا به آخر رسیده باشد
بغض گلویمان را خفه می کند.....!

فکر می کنی الکلی ام

که تا اذیتم میکنی

زود می پرم

همین پرنده ی مهاجری

که این روزها

بخاطر تو

در خودش مست میکند

می خواهم بعد از این

به اندازه ی آسمانی که می شوی

در تو بپرم

گیرم که تف این زند گی

سر بالا نمی رود

کوکتل مولو-تف بخورد به این فواره

گربه ای که در چنگ هایش

ملق می زند

می دانی

عشق را هم اگر به کاغذ تبدیل کنی

موشک می شود

اینکه حالا باید سر به زیر بشوم

تا تو زیر هر چه می زنی 

تیر بخورم

روی دیوار اتاقت خشکم بزند

حرفی نیست عزیزم

حرف آخر را کسی می زند

که از خودش پریده است...

هوای تو

هوای دیگری ست . . .

شايد خيلی به خودت برسی ...

اما !

حالا حالا ها مونده به ما برسی…

تند رفت کودکی های من با آن دوچرخه ی قراضه اش؛

 که همیشه ی خدا پنچر بود …